ساعت های زیاد جلوی نمایشگرها رشد کودکان را به تاخیر می اندازد

طبق یک مطالعه علمی جدید کانادایی، کودکان دو تا سه ساله ای که زمان زیادی را در مقابل صفحه نمایش می گذرانند، رشد کندتر توانایی های خود را نشان می دهند.

Μبرخی از مهارت هایی که به نظر می رسد تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از: ارتباط زبانی با دیگران، مهارت های اجتماعی، حل مسئله و هماهنگی حرکات (مثلاً بستن بند کفش).

انتظار می‌رود که این مطالعه دوباره بحث‌ها را در جامعه علمی برانگیزد که آیا استفاده از وسایل الکترونیکی برای کودکان مضر است یا خیر - و از چه نقطه‌ای به بعد. «مخالفان» اصرار دارند که وحشت بی‌جا وجود دارد و تأثیر دستگاه‌ها به نوع استفاده کودکان بستگی دارد (مثلاً اگر کتاب‌های الکترونیکی را مثبت ببینند)، در حالی که تأثیر نمایشگرها کمتر است. نسبت به سایر عوامل مانند وضعیت مالی خانواده یا مدت زمان خواب کودک.

به گزارش رویترز و بی‌بی‌سی، این مطالعه به رهبری دکتر شری ماندیگان از دانشگاه کلگری، که بر روی 2.441 کودک دو تا پنج ساله انجام شد و در مجله کودکان آمریکایی "JAMA Pediatrics" منتشر شد، نشان می‌دهد که زمان بیشتر کودک دو ساله یا سه ساله از جلوی صفحه تلویزیون، لپ تاپ، تلفن همراه یا وسایل دیگر عبور می کند، عملکرد او در تست های رشد مربوطه در سن سه تا پنج سالگی کمتر می شود.

به گفته دانشمندان، یکی از دلایل این امر این است که اختصاص زمان زیاد به نمایشگرها به این معنی است که کودکان فرصت تمرین مهارت های فیزیکی و ذهنی ارزشمند خود و همچنین توانایی برقراری تماس بین فردی را از دست می دهند.

به طور متوسط، کودکان شرکت کننده در این مطالعه در دو سالگی 17 ساعت در هفته، در سن سه سالگی 25 ساعت در هفته و در سن پنج سالگی 11 ساعت در هفته جلوی نمایشگرها سپری کردند. آکادمی اطفال آمریکا به والدین توصیه می کند که اصلاً اجازه نمایش صفحه نمایش را برای کودکان تا 18 ماه ندهند، در حالی که برای کودکان تا پنج سال استفاده از صفحه نمایش را به یک ساعت در روز (هفت هفته) محدود کنند. انجمن اطفال کانادا استفاده از صفحه نمایش را برای کودکان تا دو سال ممنوع می کند و کالج سلطنتی اطفال و بهداشت کودک بریتانیا هیچ محدودیتی تعیین نمی کند و می گوید "هنوز شواهد کافی برای انجام این کار وجود ندارد".

مادیگان گفت: «زمانی که روی صفحه نمایش سپری می‌شود معمولاً یک رفتار بی‌تحرک و منفعلانه است و فرصت‌های یادگیری بسیار کمی دارد. همانطور که او گفت، مشکل تا حدی به این دلیل است که مغز یک نوزاد به اندازه کافی توسعه نیافته است که بتواند آنچه را که در "واقعیت" مجازی دو بعدی می آموزد، در زندگی سه بعدی واقعی به کار گیرد. او افزود: "اگر کودکان نوپا ببینند شخصی با آجر روی صفحه نمایش می‌سازد، به آنها کمکی نمی‌کند که در زندگی واقعی هم همین کار را انجام دهند."

علاوه بر این، به گفته محققان، زمان زیادی روی صفحه نمایش، زمان بازی خلاقانه ارزشمند، از نقاشی گرفته تا ضربه زدن به توپ را «دزدیده» می کند. مدیگان گفت: «اینها مهارت های حیاتی در دوران کودکی هستند، زیرا تسلط بر آنها برای رشد بیشتر کودک ضروری است.

منبع